در آن زمان جمعی از هنرمندان جوان حول مقام معظم رهبری گرد آمدند و به دنبال ایجاد و احیای نهضت فرهنگی اسلام قدم برداشتند.
از سوی دیگر جمعی از هنرمندان حوزه تجسمی نیز با برگزاری نمایشگاهی معروف در آن روزگار در حسینیه ارشاد سمت و سویی جدید به هنر انقلاب بخشیدند.
اصلی‌ترین هدف آن روزگار موسسان حوزه، ایجاد فرهنگ و هنری مبتنی بر معرفت اصیل انقلاب اسلامی و دینی و برآمده از خواست‌های برحق ملت ستم‌کشیده ایران در عصر سیاه پهلوی بود.
هنری که هم‌چنان از بی‌قیدی و بی‌بندوباری متجدد‌مآب غربزده دوران پهلوی به دور بود، تحت سیطره اندیشه سیاسی چپ و مارکسیسم نیز قرار نداشت و خود را به گفتمان چپ‌زده آن روزگار تسلیم نمی‌کرد.
این هنرمندان به دنبال خلق آثاری در منظومه اندیشه اسلام ناب محمدی و سبکی برگرفته از سنت اسلامی و ایرانی و با بهره‌گیری از برخی ابزارهای مدرن بودند که بتوانند به نهادینه‌کردن مفاهیم مرتبط با گفتمان رهایی بخش انقلاب اسلامی یاری رسانند.
از به هم پیوستن این هنرمندان به یکدیگر و درآمیختن آنان با سایر فرهیختگان و اندیشمندان، به صورت خودجوش و مردم‌نهاد حوزه اندیشه و هنر اسلامی سر بر آورد که اگر چه در آغاز به شکلی داوطلبانه و هم‌یارانه قوام یافته بود، اما با درخشش آن در آسمان فرهنگ و هنر ایران‌زمین و سیل مشتاقانی که به آن می‌شتافتند، نیاز به توسعه و سازمان‌دهی آن لازم می‌نمود.
از ابتدای دهه 1360 با پیوستن این نهاد به سازمان تبلیغات اسلامی، در واقع حوزه‌هنری به عنوان یکی از نهادهای مهم نظام‌اسلامی در زمینه فرهنگ و هنر شناخته شد و آثار و تولیدات بسیاری را تقدیم به فرهنگ و هنر انقلاب کرد.
حوزه‌هنری پایگاهی بود که در آن بسیاری از هنرمندان در عصر تازه‌ای که با نفس قدسی امام راحل (ره) روح یافته بود، به تولید اثر منطبق بر گفتمان انقلاب اسلامی می‌پرداختند.
هنرمندانی چون شهید مرتضی آوینی، مرحوم قیصرامین‌پور، مرحوم طاهره صفارزاده، مرحوم ابوالفضل عالی، مرحوم سید حسن حسینی و ...
در دهه سوم انقلاب اسلامی با توجه به حضور نسل سوم در عرصه‌های مختلف کشور، شناسایی، جذب و پرورش استعدادهای هنری جوان به منظور تولید آثار فاخر در منظومه معرفتی دین به عنوان یکی از استراتژی‌های مهم حوزه‌هنری در دستور کار قرار گرفت، تا این جریان هنری و فرهنگی مبارک، هم‌چنان جاری و ساری گردد.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
